Het baasje van Nona, Kaily, is opvoedster in de zorginstelling. Ze vertelt hoe Nona vijf jaar geleden voor het eerst als AAI-hond* met haar mee kwam.
“Een van onze kinderen weigerde zijn kamer uit te komen. We botsten tegen een muur. ‘Denk out of the box’, zei onze teamcoach. ‘Alle ideeën zijn welkom.’ Het toeval wil dat ik net Nona uit Roemenië geadopteerd had. Ik wist meteen dat ze speciaal was. Ze brengt rust en voelt mensen aan. Ik zag een kans.
Mensen denken: je neemt de hond mee naar je werk, en klaar. Maar zo simpel is dat niet. Onze kindjes hebben een ernstige verstandelijke beperking. Het is belangrijk dat het contact vanaf het eerste moment goed verloopt, zodat ze zich veilig voelen.
Daarom klopten we aan bij AAP vzw. Na een screening bevestigden ze dat Nona geschikt was voor de job. Joke van AAP vzw begeleidde de eerste ontmoeting met die jongen. Het was een schot in de roos - hij ging zelfs met Nona naar buiten! Een geweldige overwinning. Wij pinkten allemaal een traantje weg.”
